Geluid, klank, melodieën horen erbij, op allerlei manieren, via de natuur wat er om ons heen is, via muziek maken en/of zingen en luisteren, de gesproken taal, een prachtig onderdeel van het leven, ja toch!
En de techniek is er door de jaren heen een behoorlijke invloed op uit gaan oefenen.
Voor ieder mens heeft muziek betekenis, in welke richting, richtingen dan ook.

Ik ben met muziek opgegroeid, mijn ouders waren liefhebbers. En dat betekende dat er vooral werd geluisterd, regelmatig en veel geluisterd naar muziek.
Moeder was vooral van het meezingen met koren, bij voorkeur psalmen en gezangen en zo, voornamelijk via de radio.
Vader had een breed repertoire van genieten naar muziek luisteren.  Jazz en Taptoe, dat vond hij wel heel mooi.

Alles passeerde de revue, via grammofoon en bakeliet grammofoonplaten, naar het vinyl, bandrecorder, cassettetapes, radio en ook de telivisie was vroeg bij ons in huis. En weer later MP3, Cd’s. Daarnaast werd er ook life muziek bezocht.

Serieus muziek maken dat was er bij ons niet. Luisteren, luisteren en nog meer luisteren.
En meedoen op onze eigen manier, zingen, trommelen, dansen, beetje gek doen en zo, beetje pingelen op een eenvoudig (toen al) elektrisch soort keyboard, met letters en cijfers.

Dat hele gebeuren van luisteren heeft zich aardig in mij gevestigd en ik hou er nog steeds van.
Op de lagere school heb ik nog muziekles gehad, eigenlijk meer zingen, met een triangel, tamboerijn en muziekstokjes. Later bij enkele vervolgopleidingen maakte muziekles ook deel uit van het programma. Door de jaren heen veranderde mijn eigen voorkeur.
Van de populaire muziek en popmuziek, in de jaren waarin ik als jong kind en later als tiener opgroeide, ging ik ook meerdere genres waarderen en nog later klassieke muziek. Ik kan ook zeggen, ik ging er anders naar luisteren.

Wat ik eerst minder goed begreep: ik dacht dat ik zelf geen muziek kon maken, ik kon de noten niet lezen, het notenschrift niet begrijpen.
Meezingen dat ging wel en nog steeds. Ik kan me voorstellen dat daar een gedachte bij opkomt, nee, in die tijd was er in ons gezin daar geen aandacht voor.

En pas later heb ik begrepen dat er notenschrift dyslexie bestaat. En niet zo lang geleden ben ik eraan begonnen, zelf muziek maken.
Het heeft voor mij een bepaalde manier nodig om het over te brengen en dat ben ik mijzelf aan het aanleren.
Ik heb ook muziektherapie gehad, en een beetje gitaar en op toetsen leren spelen en sinds november 2019 heb ik zangles.
En ruim een jaar later heb ik me opgegeven voor het koor Outloud via Lambert.

Op mijn manier ben ik ermee bezig en aan het ontdekken, ontplooien en zeker enorm aan het genieten en ben heel dankbaar.
Muziek is in iedereen en voor iedereen.

Anja