De grote trom. Het gebeurde toen ik vijf jaar oud was. Ik stond in de fotozaak van mijn vader te kijken naar de foto’s die hij van mij genomen had, in een mooi lijstje had gedaan en vervolgens als een trotse vader aan de muur bevestigde. Ineens leek het of de lijstjes bewogen! Boem…boem…boem…boem…klonk het van verre en het geluid kwam steeds dichterbij. Ik voelde de trilling diep in mijn buik. Mijn vader vertelde me dat de fanfare er aan kwam. Hij tilde mij op zodat ik het beter kon zien. Ik vond het geweldig!! Die enorme trom! Ik was op slag verliefd!! Het leek wel of de man die hem droeg een hele grote buik had. De mooie kleuren van de kostuums, de prachtige pluimen op de hoeden en de schitterende muziekinstrumenten. Zo mooi!
Heel veel jaren later verhuisde ik van de Achterhoek naar Brabant en daar kwam ik hem weer tegen. De grote trom. In de carnavalstijd is hij onderdeel van een dweilorkest en geeft het startsein om dagenlang te gaan feesten. Bij de opening van de kermis, bij een Gildefeest of gewoon zomaar een rondje door het dorp, daar waar de grote trom is, is de fanfare en waar de fanfare is, is het voor mij feest. Zo gauw ik in de verte de muziek aan hoor komen, maakt mijn hart een hupje. Dan weet ik dat de fanfare in aantocht is en dan MOET ik naar buiten om erbij te zijn en mee te gaan lopen. Ook nu ik 67 jaar ben doe ik dat en later, als ik echt oud ben, loop ik nog mee, desnoods met een rollator. Zeker weten! Dan leg ik mijn hand op mijn buik en voel ik de trilling van de grote trom. De trilling van kriebel lachjes, de tinteling van kinderlijk plezier.
Marijke Luijben