Zingen uit volle borst…………
Ik was er klaar voor. Ik nestelde mij om half drie met vouwstoel, water en 1 pond pitmoppen aan de rand van de Koeweide in Rotterdam Crooswijk. De jaarlijkse afsluiting van de operadagen zou om 15.00 uur beginnen. Een keur aan artiesten van heel klassiek tot heel volks had zich ter plekke verzameld. En met hen vele honderden liefhebbers van deze zanghappening. Veel van de bekenden die normaliter “ook zouden komen” kwamen echter niet. Even had ik een Hazesgevoel. Tegelijkertijd bood dat de mogelijkheid om mij open te stellen voor spontane aanwas. En zo geschiedde. Plotseling daalden 2 oude zangmaatjes uit de countryhoek naast mij neer. En links van mij klapte een moeder een kleedje uit voor haar peuter die alle talenten bezat om een groot dirigent te worden. Met vallen en opstaan, dat wel.

De wethouder opende het concert en het “Kralingen-Crooswijklied” vulde de ruimte. De sfeer was gezet. Er volgde een “Triomfmars” naar “Het kleine café aan de haven” en een “Samen zijn” met Willeke A. Leuk ! Ook leuk: de afwisseling van klassieke kassakrakers die je mee kunt neuriën en de meezingers, die eerder op papier aangereikt waren. Sopraan Florien vond ik een topper. Een geweldige stem en twee prachtige welgevormde armen, waarmee ze haar klanken ondersteunde.

Na een Mozartintermezzo was het tijd voor de Queenmedley. “Another one bites the dust”……..en wat een timing: tegelijkertijd werd er met loeiende sirenes door de Boezemstraat gereden en vloog er een helikopter over. “We will rock you” zong het groot operakoor en dat gebeurde. Lieflijker waren de “Rosen aus Tirol” . Even die ontspanning. Tijd voor een hapje en een drankje. Intussen hadden Paula en Anny hun accordeons getrokken. Walsen met Shostakovitch , uitmondend in een zacht glooiend “Droomland”. Bevlogen presentator Dave probeerde intussen tevergeefs om “een lach van zijn gezicht te krijgen”. En dat nieuws verspreidden wij dan in New York, New York.

Allemaal mooi, maar iedereen was inmiddels ook wel toe aan een hartverscheurend “Bloed, zweet en tranen”. Wat was dat fijn om te doen ! Via het “Nonnenkoor” en Bizets “Toreador” bereikten we de finale. Iedereen die nog wat adem overhad ging ervoor: met “Leef” van Hazes jr. en “Zing, vecht, huil, bid “ van Shaffy. Zo fijn, met al die herhalingen ! De Koeweide vibreerde en alle volle borsten die uit gezongen werden deden mee.
Het was weer geweldig.

Henk van der Veen