Ik heb stembanden, ik kan stevig staan, dus ik kan zingen

Ik luister zo nu en dan naar Vroege Vogels en af en toe hoor ik van die leuke weetjes over vogels. Afgelopen zondag was er een interview met Marcel Boer van de Vogelbescherming. In het gesprek ging het onder andere over zangvogels. Wat ik niet wist, is dat maar ongeveer de helft van de vogels zingen. Er wordt wel geluid enzovoort gemaakt, maar er is toch een onderscheid. Het leuke weetje is, dat de vogels die zingen, twee biologische kenmerken hebben die overeenkomen.

1. Ze hebben een “syrinx”. De syrinx kun je zien als het ‘spraak’orgaan en bevindt zich aan het eind van de luchtpijp.

2. Wat alle zangvogels lijken te doen is, dat de nagels, de klauwtjes aangetrokken worden, zodat het vogeltje onwrikbaar op de tak komt te zitten. Vervolgens zakt het beestje een beetje door zijn poot en start dan met zingen.

Vooral dat tweede punt, dat het beestje eerst de stevigheid opzoekt roept bij mij een glimlach op. En natuurlijk ook herkenning. Stevig gaan staan en dan lawaai maken, van je laten horen. Een kromme maar leuke redenering uit dit verhaal: “Ik heb stembanden, ik kan stevig staan, dus ik kan zingen”. Een mooie variant van mijn motto: Iedereen kan zingen.